روش های هزینه یابی در حسابداری صنعتی به چه صورت است؟ نحوه اجرایی کردن آن ها چگونه است؟

روش های هزینه یابی در حسابداری صنعتی به دو صورت هستند:

1.       هزینه یابی سفارش کالا: در این نوع از هزینه یابی، هزینه اولیه (مواد و دستمزد) و سربار ساخت آن جداگانه محاسبه می شود به این صورت که هر شماره کار به منزله واحد مستقلی تلقی می شود. این هزینه ها در برگ خلاصه هزینه مربوط به هرکدام از کالاها ثبت می شود تا هویت هر سفارش در کل دوره تولید مشخص باشد. به همین دلیل این احتمال وجود دارد که هزینه یک سفارش که تکمیل شده است با هزینه ی سفارش دیگری که مانند آن است تفاوت داشته باشد.

2.      هزینه یابی مرحله ای: به این روش از هزینه یابی، هزینه یابی مراحل عمل نیز می گویند. این نوع از هزینه یابی در مواردی مورد استفاده قرار می گیرد که تولید به صورت عمده و مداوم در جریان باشد. در این نوع تولیدات طبعا محصولات از واحدهای مشابه با مشخصات یکسان تشکیل شده اند که همه یا هر نوع از آن ها از مراحل ساخت و عمل مشترکی عبور می کنند؛ در نتیجه نمی توان برای آن ها هویت جداگانه در نظر گرفت و تفاوتی بین واحدهای مختلف انواع محصول به منظور هزینه یابی قائل شد؛ زیرا در واقع هر واحد بخش کوچک و تفکیک ناپذیری از یکه مرحله ی کار است.

از آن جایی که در این روش از تولید، محصولات به صورت مداوم در یک یا چندین مرحله ساخته می شوند، به هزینه یابی آن، هزینه یابی پیوسته هم می گویند. در این روش هزینه یابی در واقع برای یک واحد مشخص از کالا امکان پذیر نیست و برای همین هزینه یابی و محاسبه هزینه ها بر مبنای یک دوره ی زمانی خواهد بود و برای مثال، مجموع هزینه های یک دوره به مجموع محصولات تولید شده در آن دوره تقسیم می شود تا هزینه میانگین واحد تولید برای آن دوره به دست بیاید.